Kluczem do przyjemnego seansu z tym filmem jest pierwsze zdanie z postu powyżej: Jeśli przyjąć, że jest kino klasy "B"

Jeśli to zrobić, to okazuje się że to film jaki da się obejrzeć.
Mamy tu fabułę która zżyna po trochu z takich produkcji jak Kontakt, Dystrykt 9, Dzień Niepodległości i wielu innych, w tym politycznych techno-thrillerów. Część kreacji wizualnej jak dla mnie ewidentnie wzorowana była na filmie Aliens z 1986r. Tak czy inaczej nic przeciętnego zjadacza popcornu tu nie zaskoczy.Ten fabularny zlepek to największy atut filmu.
Nie jest nim strona wizualna... efekty specjalne wołają o pomstę do nieba, scenografia jest miejscami tak żenująca (np: wojskowa baza-łazik na pustyni <lol> ) że nie wiadomo czy bardziej się śmiać, czy płakać. Jest tu z resztą bardzo wiele scen które wywołują mieszankę rechotu przeplatanego vomitus. Jednak sama praca kamery została wykonana nieźle (ujęcia), montaż za to wkurza.
Aktorzy zatrudnieni nie są amatorami, kilka twarzy znanych jest większości aktywnych kinomanów. Ich gra jest tania, role tendencyjne, ale trudno powiedzieć, że ten element jest zły. Po prostu trzyma poziom reszty.

Film zasługuje na niską ocenę, jednak jest pewne `ale` : otóż przy naciąganej fabule, brzydkim obrazie oraz słabej jakości wszystkich elementów produkcja ta wciągnęła mnie zaskakująco. Może nie obgryzałem paznokci w oczekiwaniu na finał, ale jednak chciałem wiedzieć jak to się skończy. Dlatego ocena końcowa wyższa, niż pojedyncze oceny składowe:
5-/10

errata:
Właśnie obejrzałem kontynuację: http://www.filmweb.pl/film/Monolit+2+-+Ewolucja-2003-104913
Ponieważ druga część w o wiele większym stopniu przypomina normalny film i ogląda się go o wiele płynniej, zrewidowałem ocenę części pierwszej i ostatecznie stawiam bardziej uczciwe 4/10

P.S.
jeśli ktoś obejrzał Monolit 1, przeżył to i jest ciekaw co było dalej, to polecam obejrzeć M 2 - jest wyraźnie lepszy, choć nadal to tylko produkcja telewizyjna klasy B. Przynajmniej ujawnia prawdziwą naturę Monolitu i nie razi aż tak bardzo.

Bardzo trafna uwaga:

"Film zasługuje na niską ocenę, jednak jest pewne `ale` : otóż przy naciąganej fabule, brzydkim obrazie oraz słabej jakości wszystkich elementów produkcja ta wciągnęła mnie zaskakująco. Może nie obgryzałem paznokci w oczekiwaniu na finał, ale jednak chciałem wiedzieć jak to się skończy".

Bardzo zgrabnie to ująłeś.

Ciekawym jest fakt, iż istnieje dość spora grupa zapaleńców, którzy konsumują kino SF klasy "B" i bawią sie przy tym wybornie...

Sam nie przepadam za takimi filmami, ale czasem obejrzę. Oba Monolity wciągnęły mnie na tyle, by czekać na ich koniec, co oznacza że coś tam w nich jest. Wyjątkowo rzadko, ale potrafię wyłączyć film który mnie zirytuje, na przykład ostatnio Azumi.

No, ale są właśnie prawdziwi smakosze takiej kaszanki czy spod znaku sf czy kina grozy. Wydaje mi się, że mają po prostu dobrą, bujną fantazję i dlatego naiwna forma i wiele "przeginek" nie odstrasza, a wręcz bawi.

Tak, zgadzam się. Najczęściej widzowie tej klasy kina nie szczędzą kąśliwości pod adresem realizatorów.

Jestem również podobnego zdania, że większość takich filmów ogląda się również dla humoru.

Smakuje to tym wyborniej, im dalej od jakiegokolwiek dowcipu lub śmieszności starali się być autorzy (w swych zamierzeniach) przy realizacji swego dzieła. A że wyszło na odwrót - to tym mocniej bawi...

Ps.

Właśnie miałem tą okazje skosztować film "Ciemna strona księżyca".

Hmm, nie jest aż tak zabawnie, ale polecam doznać zdziwienia przy scenie istnienia grawitacji w wahadłowcu Discovery, który oczywiście znajduje się na orbicie.

Poza tym polecam absolutny klasyk w tym wymiarze czyli kapitalnie zrealizowany film "Test pilota Pirxa"

Gadu, gadu... Poza tym - jak można zżynać z czegoś, co dopiero się ukaże? Aha, s-f!

jak na kino B i to jeszcze robione dla TV jest naprawde niezle.. natomiast bardzo zaluje tego pomyslu bo gdyby to zrobil solidny rezyser i mial solidny budzet od duzej wytworni to naprawde mogla to byc prawdziwa petarda...